Caso 6 - G6SX

CSI Animal CASO 6

G6SXL e G6SXR

CSI Animal: O caso da porca Lola

Este é o caso dunha porca de 3 meses, dunha explotación porcina de 2000 animais.

Antecedentes: Nesta granxa rexístrase nun corto período de tempo unha alta mortalidade entre os ranchos de entre 2 e 4 meses. A sintomatoloxía que presentaban era: Apatía (traducida tamén nunha falta de apetito, polo que non medraban), tos, e nalgúns casos diarrea con feces escuras.

Como cambio na rutina habitual da granxa cabe resaltar que se estaba atravesando un período de reformas e a sospeita particular da granxeira sobre un dos operarios, debido  ás súas frecuentes visitas ás porqueiras.

O problema das mordeduras no rabo e orellas podería estar relacionado co estrés dos propios animais, xa que provoca irritabilidade dos animáis e conduce a ese problema. O estrés pode estar provocado por unha temperatura inadecuada, mala ventilación, alimentación restrinxida ou un cambio na súa rutina. De feito, nos pensamos en que este problema podería estar causado polas obras e tamén polas frecuentes visitas a granxa dun individuo que non coñecen. A rutina da granxa sempre é a mesma, polo que os animáis están acostumados a unha vida tranquila e sen ruidos, as obras próximas rompen con esa paz, polo que consecuentemente, estrésanse.

• Resultados da necropsia:

Palidez da mucosa oral, líquido turbio e amarelado nas cavidades torácica e abdominal, lesións pulmorares afectando a maior parte do órgano, que presenta unha cor vermella e unha consistencia máis firme e adherencias á parede da cavidade torácica, nódulos con pus, bronquios que expulsan líquido mucoso, ganglios linfáticos do mediastino aumentados de tamaño e con material purulento, úlcera arredondada no estómago na rexión do cardias, sangrado recente pero non activo no estómago e no intestino. O salientable deste caso son as lesión pulmonares, que afectan o 80% do órgano. Ademáis tiña un característico cor vermello.

Plantexamento das hipóteses: o primeiro que pensamos foi nunha afección pulmonar bacteriana, debído ós principais síntomas tanto desta porca como doutros animais da granxa.

• Hipóteses:

Tras ver a mostra (tinguida con hematoxilina-eosina) pensamos que esta porca podería ter unha pneumonía xa que se poden apreciar os sacos alveolares inflamados, porque nalgunhas zonas non se ven os espacios que deberían ter entre eles.

A mostra cedida para realizar este traballo pertencía ao pulmón dunha porca. O tecido mediante o que está formado un pulmón denomínase tecido epitelial de revestimento, son aqueles formados por unha ou varias capas de células que recobren todas as superficies do organismo, tales como a pel que está en contacto co exterior, coma no caso do pulmón que segue sendo de revestimento, pero neste caso interno (no pulmón).

Os epitelios son conxuntos de células con moita unión entre elas a través de nexos intercelulares. Estas unións estreitas impiden a libre circulación de sustancias grazas a formación de barreiras protectoras e impermeables. Os epitelios rexenéranse de xeito continuado xa que están sometidos a un gran desgaste.

Existen diversos tipos de tecidos epiteliais, destacan:

• O Escamoso simple.
• Simple cuboidal.
• Columnar simple.
• Estratificado escamoso.
• Estratificado cuboidal.
• Estratificado columnar.

Para clasificar os distintos tipos de texido, baseámonos  na súa disposición, parte do corpo onde se encontran, número de capas...

A que está presente no pulmón, polo cal, a que estudaremos a continuación é un tipo de tecido escamoso simple.

Este tecido está formado únicamente por unha capa de células, polo que será doado observar os séus compoñentes no microscopio, a luz deste transpasará sen problemas a fina capa de células. Ademáis este texido caracterízase por participar en procesos de difusión, ósmosis, filtración e absorción.

• A seguir, explicaremos os compoñentes máis relevantes que inclúe a mostra de texido epitelial da porca enferma, a información estará acompañada da súa respectiva imaxe onde se pode ver o compoñente citado.

4x

Estas dúas imaxes foron tomadas no laboratorio de bioloxía, cunha ampliación de 4x. Non se aprecian as súas partes como é debido, por iso pasaremos a falar delas unha por unha cun maior aumento a continuación.

Nesta primeira imaxe tomada mediante un aumento de 4x observamos parte da parénquima pulmonar mostrando varios alvéolos pulmonares, separados entre eles por unha serie de tabiques interalveolares.  

Nesta imaxe non é posible chegar a ver os alvéolos, para iso necesitaríamos un aumento de 100x. 

4x

Na imaxe que aparece a continuación podemos distinguir os alvéolos e o seu núcleo, evidentemente, grazas a un tintura especial para isto.  Esta imaxe non foi tomada no laboratorio cos microscopios, se non que está sacada dunha páxina de internet.

100x

En esta imaxe tomada dende o microscopio cun aumento de 4x sinala unha vénula pulmonar, onde se aprecian as seguintes capas que integran a súa parede:

• A íntima, formada por endotelio en contacto ca luz da mesma.
• Media, na que se observan  os núcleos das súas células conxuntivas.
• A adventicia, situada máis externamente.
• Tabiques interalveolares, estes encóntranse en torno ó vaso. 

4x

Podemos destacar esta parte do texido, tampouco foi feita dende o laboratorio. 

Está tomada cun aumento de 40x, esta é a parede bronquial e en ela distinguimos o epitelio ciliado e a capa muscular formada por fibras musculares lisas. Tamén se observan algunhas glándulas bronquiais  de tipo pseomucoso xunto a parede. Tamén se aprecia parte dos tabiques interalveolares, inapreciados na mostra da nosa porca.

40x

Por último, destacaremos a parede do bronquio, revestida no seu interior por epitelio ciliado e formada ademáis, por unha lámina propia conxuntiva, xunto con fibrinas musculares lisas, cuxos núcleos son igualmente visibles.

Na parte superior da imaxe observamos unha placa de cartílago hialino.

100x

Con toda esta información concluímos que a porca podería ter unha pneumonía, xa que nas mostras realizadas dende o microscopios pódense apreciar os sacos alveolares inflamados, xa que nalgunhas zonas non se ven os correspondentes espazos que debería haber,  denominados tabiques interalveolares. 

A aparición dunha pneumonía puidose ver favorecida  polos elevados niveles de pó e bacterias no aire, polos altos niveles de CO2 e amoníaco e a estancia no mesmo espazo durante períodos moi prolongados. Investigamos sobre a pneumonía en porcos, e atopamos a seguinte información:

Pneumonía Bacteriana Porcina

Nesta imaxe podemos obsevar un pulmón dun porco falecido pola pneumonía, e no que se poden apreciar as características descritas pola veterinaria tras a necropsia da porca Lola. O que máis destaca nesta imaxe é a característica cor vermella e abundantes nódulos de variable tamaño, coma no caso da nosa porca.

A pneumonía é unha inflamación dos pulmóns causada pala infección dun virus ou unha bacteria.

Esta é moi común, xa que poucas son as especies que non corren riscos a padecer esta enfermidade. A bacteria causante da neumonía porcina ou pasteurelosispertence ó xénero Pasteurella. Esta é unha enfermidade con variantes propias nos bovinos, porcinos, aves e coellos.

É unha enfermedade que se caracteriza por bronconeumonía e evoluciona ocasionalmente con pericarditis e preuritis, xeralmente afecta a porcos de máis dun ano, no noso caso a porca ten menos de 4 meses.

Os síntomas principais , caracerízase por provocar febres altas, escalofríos, dor intenso no costado do corpo, tos etc.

Os peores síntomas máis graves que pode producir son disnea e respiración abdominal dificultosa, descargas nasales non moi abundantes, febre alta (40-42 Cº), respiración bucal, cianosis nas extremidades e fortes ruidos pulmonares. Por último, se non se trata adecuadamente ou a tempo produce unha menor taxa de crecemento e por último a súa morte.

Os hallazgos post-mortem dun porco falecido por neumonía presentan espuma na tráquea, ademáis de estár conxestionados. Tamén se observa un edema visible ó cortar o texido pulmonar. Nos lóbulos pulmonares anteriores encontranse áreas atelectásicas, e nos casos máis graves tamén nos lóbulos diafragmáticos. Polo xeral, observase unha pleuresía fibrinosa, é dicir, unha inflamación aguda da pleura.

Diagnóstico: A pneumonía porcina é similar clínicamente, a peste porcina, a erisipela, a salmonelosis e a disentería porcina. Polo que se require un diagnóstico diferencial. Para o diagnóstico no laboratorio deberase aislar a P.multocida, que forma colonias de 3-5 mm de diámetro en agar-sangue. Pode provocar eritema nas probas realizadas na pel de cuyes, é letal para os ratos e pode ser detectada en culstivos celulares de fibroblastos de pulmón bovino e células VERO.

Faise un frotis na superficie de corte dos pulmóns afectados, mostrarán masas de cocobacilos cunha coloración bipolar.

O axente que causa a pneumonía é a pasteurella multocida, que é un cocobacilo Gram negativo. Os séus factores de virulencia asocianse a unha endotoxina e a cápsula citotóxica. É moi pouco resistente ao calor. A bacteria ten forma de bacilo pequeno ( 0,2 a 1,25 micras).

No xénero pasteurella existen dúas subespecies moi patóxenas, son a P. multocida que a posúen todos os mamíferos e moitas aves, e o P. haemolytica, que incorporan toxinas e antíxenos capsulares e somáticos

En canto o tratamento da pneumonía, os animais afectados poderán ser tratados de forma individual con diversos antibióticos e con posterioridade, os grupos de porcos que compartan o mesmo espacio deberán ser tratados con derivados solubles en auga. Este tratamento debese levar a cabo o máis rápido posible co fin de curar o animal, e que non conleve a un estado peor, tamén para reducir a contaminación no medio ambiente.

Outras hipóteses baraxadas:

A vez que investigamos sobre unha posible pneumonía, pensamos tamén noutras opcións, tendo en conta a  curta idade da porca e dos demais ranchos enfermos da granxa. Atopamos outras enfermidade cunha sintomatooxía moi semellante á da porca, e que adoita afectar a ranchos novos, pero descartámola ao non ter probas concluíntes da mesma e ter  a mostra do pulmón da porca necropsiada. Sabemos por isto que a porca padeceu dunha pneumonía, e investigando descubrimos que a enfermidade de Glasser pode estrar causada porunha pneumonía. A nosa hipótese foi que estes porcos sufriron unha neumonía motivada principalmente polo estrés, e as malas condicións ambientais da granxa nese momento, e decidimos retarlle importancia á idade de moitos dos porcos falecidos debido a que eran lactantes e tiñan contacto directo coa nai. Axhegamos tamén información sobre a enfermidade de Glasser: 

Enfermedad de Glässer, está causada por unha bacteria septicémica que causa unha poliserositis e artritis esporádica en lechones e porcos de cebo.

Esta encóntrase por todo o mundo e está presente incluso en granxas modernas  e con boa sanidade. As porcas nais crean unha forte inmunidade que normalmente persiste nos seus descendentes entre 3-5 semanas. A veces pode estar presentes en lechones lactantes, principalmente en granxas modernas nas que as porcas son primerizas.

Pode actuar como patóxeno secundario a outras enfermidades, como pode ser a neumonía enzoótica. A glaesserella parasuis ataca as superficies serosas que recobren as articulacións como pode ser o intestino, pulmóns, corazón e o cerebro.

Os síntomas nos porcos lactantes, no noso caso de 4 meses son:

• Enfermidade aguda:

1. Deprímense rápidamente.
2. Temperatura elevada.
3. Inapetencia, poucas ganas de comer (isto podemos velo reflexado no feito de que os ranchos máis pequenos desta granxa non medraban coma deberían.)
4. Non se queren levantar.

• Enfermidade crónica:

1. Porcos pálidos e de lento crecemento.
2. Pódense dar mortes súbitas.

As causas ou factores que contribuen poden ser:

1. Granxas grandes con boa hixiene.
2. Estrés.
3. Ambiente inadecuado, correntes de aire...
4. Pode ser desencadenada por PRRS, gripe ou pneumonía enzoótica.

Para controlar ou prever ista enfermidade, coñécese que é sensible a un amplo abanico de antibióticos, tamén deberán recibir tratamento pronto si se producen casos de meninxitis.

O feito de que o estrás e as correntes de aire influan concorda perfectamente coa situación que estaban vivindo os animáis coas obras da granxa, pero pansamos que é importante resaltar que unha causa importante da enfermidade é a pneumonía, e non temos probas específicas de que morresen pola enfermidade de Glässer, se non que temos a mostra do pulmón, do que nos fai estar seguros de que tiñan unha pneumonía e que provocou a morte da porca.

Webgrafía do traballo

Para realizar este traballo tivemos que consultar algúnhas páxinas de internet para recopilar información sobre o noso caso da porca. A continuación destacaremos todas as páxinas utilizadas para buscar a información necesaria para realizar o traballo.

A primeira imaxe que aparece no título foi sacada da seguinte páxina web:

https://culturacientifica.com/2018/09/23/la-enmaranada-historia-de-los-cerdos/

A información máis relevante en canto o texido epitelial foi sacado da seguinte páxina, é unha páxina orientada ás persoas pero serviunos perfectamente para este traballo polas similitudes existente entre os dóus tipos de corpos:

https://www.fisioterapia-online.com/glosario/tejido-epitelial

A imaxe dos distintos tipos de texidos epiteliais encontrámola na wikipedia:

https://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Illu_epithelium.es.png

Continuamos explicando todas as partes que observamos nas mostras tomadas no laboratorio co movil sobre o texido pulmonar, iso máis as imaxes cunha vista de máis de 40x aumentos serán sacadas da páxina que mostramos a continuación:

http://www.ujaen.es/investiga/atlas/

As ideas principais da pneumonía bacteriana porcina estarán recollidas desta páxina:

http://www.aacporcinos.com.ar/porcinos_sistema_productivo/porcinos_sanidad/neumonia_bacteriana_porcina.html

Imaxe do pulmón vermello da necropsia dun porco enfermo falecido por unha pneumonía: 

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQral5FubTCs7yN-aOgRksUZj4FQZmyyWAwVr_ydUqmaoHr7pCspO7a02l6smRPc6oH4-w&usqp=CAU

Por último, destacaremos a páxina web onde buscamos información sobre a enfermidade de Glässer, foi añadida porque esta enfermidade causaba síntomas moi semellantes ós descritos no caso:

https://www.3tres3.com/enfermedades/enfermedad-de-glasser_48

A imaxe dos problemas que conleva a enfermidade de Glässer en porcos:

https://image.slidesharecdn.com/enfermedaddeglasser-140220200054-phpapp01/95/enfermedad-de-glasser-7-638.jpg?cb=1392929895

 

FROTIS G3SXR

PROBAS DE DIAGNÓSTICO RÁPIDO

Este tipo de probas axudan a orientar o diagnóstico e entre elas destaca o frotis sanguíneo, o cal consiste en analizar una mostra de sangue e ver a cantidade de células sanguíneas e a súa forma. 

Imaxe de arriba: foto de células sanguíneas da troita con obxectivo 10 e ocular 10 e a de abaixo é outra imaxe onde vemos unha célula sanguínea de cada tipo. 

O primeiro paso é a extracción de sangue, para isto necesitas pinchar e extraer unha gota de sangue pola vea caudal, situada baixo a liña lateral. A agulla debería ser dun ml de capacidade e de agulla fina e pinchar dirixíndoa cara arriba cun ángulo duns 45º . Tras extraer o sangue colocas a gota na parte exterior (nunha esquina) do portaobxectos, e con outro portaobxectos a inclinamos primeiro cara atrás e logo a extendemos polo resto do portaobxectos . Abaixo unha imaxe onde vese unha gota de sangue (aínda que demasiado abundante  neste caso) na esquina do portaobxectos antes de estendela. 

Para tinguir o sangue déixase secar un rato e logo somérxese 5 veces en cada líquido  (primeiro no azul celeste, logo no rosa e por último no bote azul escuro, depois a aclaras con auga e a deixas secar e logo está lista para poñerse no microscopio. Abaixo unha foto do frotis realizado na clase onde vese os tres recipientes cos líquidos nos que bañar a mostra antes de poñela a secar para observala logo no microscopio. 

 

Ademáis do frotis sanguíneo existen outros métodos de diagnóstico rápido como por exemplo o raspado da pel e branquias, onde colles unha mostra da pel raspándoa cun bisturí ou co mesmo portaobxectos e logo bótaslle por enriba soro fisiolóxico para poder vela no microscopio. Outras probas son as preparacións en fresco de branquia (estender as branquias ata que queden separados cada un dos filamentos que as forman e así poder velos no microscopio), impregancions de branquias e outros texidos, esmagamentos de tecidos, exame de feces... 

FROTIS SANGUÍNEO G6SXD

FROTIS SANGUÍNEO

 O frotis sanguíneo é unha técnica científica que consiste na extensión dunha gota de sangue sobre a superficie dun portaobxetos ou cubreobxetos co fin de analizala posteriormente ao microscopio.

O primeiro que facemos é colocar todo o material na mesa. A xiringa coa agulla posta, a parte da troita.

Esto o facemos antes da iniciar a necropsia da troita, extraendo sangue pola vea caudal da troita. Na seguinte imaxe podemos ver como extraemos o sanguencon xiringa e a agulla posta:

Cando extraemos o sangue poñémola nunha esquina dun portaobxectos e coa axuda de outro portaobxectos o extendemos por todo o portaobxectos. Na seguinte imaxe poderemos ver o sangue extendido:

Cando temos o resultado, tinguimos o portaobxectos coa axuda duns botes de tinción de panóptico rápido, o introducimos neles por este orde: panóptico rápido 1, panóptico rápido 2 e panóptico rápido 3. Na seguinte imaxe vemos o material utilizado:

Ao sacalos botámoslle auga por enriba do portaobxectos e cando está totalmente tinguido, esperamos a que se seque. Unha vez seca, vemos no microscopio os eritrocitos da troita co seu respectivo núcleo cada eritrocito. Na seguinte imaxe podémolo ver co microscopio ocular x10 e un obxectivo x40:

Caso 10

 Descripción do caso:

Trátase dunha troita de 350g que morreu nunha piscifactoría na que se detectou un inesperado aumneto de mortes na última etapa de engorda nesta especie debido a unha perda de apetito, letarxia e diminución do crecemento de maneira repentina, ademáis dunha despigmación na pel e liñas escuras bilaterais. Isto debeuse a que foron trasladados a uns tanques para probar un penso especializado. Dende entón nas súas excrecións detectouse unha especie de moco amarelo ao igual que en todo o seu tubo dixestivo. A partir diso decidiuse realizar unha necropsia. No exame detectouse mucosa amarela no seu tubo dixestivo e a súa cavidade abdominal moi dilatada. Tamén se observou conxestión e edema dos cegos pilóricos así como o intestino con aparenza hemorráxica.

Imaxe troita

Esta troita experimentou unha enfermidade cunhas consecuencias graves no seu tubo dixestivo xa que no exame viuse mucosidade no seu organismo, cavidade abdominal moi dilatado e o intestino con apariencia hemorráxica.  A partir diso a troita deixou de comer provocando a perda de apetito, letarxia, diminución de crecemento e posteriormente a morte. Este suceso tan pouco habitual puido ser debido ao cambio de penso que se produciu ao transladar estes animais a outros tanques especializados.

Información:

https://www.magyp.gob.ar/sitio/areas/acuicultura/sanidad/_archivos//010010_Peces%20Salm%C3%B3nidos/000020_Sanidad%20en%20peces.pdf

Hipotesis:

- Pode tratarse dunha necropsia hemorráxica viral xa que mostra coincidencias co que lle ocurriu á troita, como por exemplo letarxia, cavidade abdominal inchada e outras. Pero con esta enfermidade non é frecuente o moco na cavidade abdominal e nas excrecións mentres que na troita morta foi unha das características máis visibles. Ademáis esta enfermidade ten unha alta mortalidade, polo que non é demasiado acertada.

- Os animais con estreptococosis presentan letarxia, anorexia, oscurecemento, nadan na superficie e o máis chamativo da doenza é que ao principio adoitan presentar unha forte exoftalmia bilateral con hemorraxias no glóbulo ocular. Con este acontecemento   unicamente coincide a letarxia, o oscurecemento da pel e o nado descordinado pero en ningún momento tivo problemas nos glóbulos oculares polo que rexeitamos este razoamento.

- A enfermidade entérica de boca vermella é na que as troitas arcoiris afectadas presentan oscurecemento da pel, letarxia e deixan de comer, na fase aguda preséntase pequenas hemorraxias e inflamacións na boca, de ahí o nome da enfermidade. Estas dúas últimas características non se presentan no noso caso polo que descartaremos a idea.

- A troita puido experimentar unha enfermidade denominada gastroenterite, na que o peixe afectado mostra síntomas de letarxia, oscurecemento da pel, aparición de moco amarelo nas excrecións e no tubo dixestivo e distensión abdominal debido ao edema na cavidade abdominal. Neste caso todas as características coinciden, polo que é con diferenza a máis acertada.

Esta enfermidade ocorre nos peixes que se encontran moi estresados, estas troitas foron trasladadas a tanques distintos días antes, polo que é posible que estiveran agotadas. Tamén o noso caso produciuse en maio, na última etapa da engorda, cando as temperaturas son altas e esta enfermidade producese moi habitualmente cando a temperatura da auga supera os 15ºC, no verán máis comúnmente polo que concorda co caso.

A gastroenterite é unha enfermidade infecciosa, pero pouco mortal para os peixes. Presenta síntomas como hemorraxias nos órganos internos. Algúns presenta signos externos como perda de apetito, nado lateral descoordinado, ademáis poden presentar ollos saltóns, abdome hinchado, moco amarelo, etc. Adicionalmente é posible atopar os excrementos con mucosidade. A gastroenterite en troitas está causada por numerosas bacterias filamentosas segmentadas non cultivables denominadas Candidatus Arthromitus.

Imaxe da dilatación abdominal

Imaxe do moco amarelo no ano

Información:

https://www.marcosgodoy.com/~marcosgo/index.php?option=com_content&view=article&id=152:gastroenteritis-en-trucha-arcoiris-oncorynchus-mykiss-rtge&catid=124:enfermedades-emergentes&Itemid=504&lang=en

 https://www.aquahoy.com/informe/11630-principales-enfermedades-en-la-trucha-arco-iris

 Imaxe da bacteria (Tinción GRAM X40), específica para identificar bacterias

Nesta imaxe pódese observar a bacteria no tecido intestinal da troita, son as pequenas manchas rosadas que se distinguen na imaxe. 

Imaxe tecido intestinal infectado (tinguida con HyE X40),  úsanse dous tintes (hematoxilina e eosina), que serve para observar mellor as distintas partes da célula ao microscopio.

 

Imaxe tecido intestinal normal

Conclusión:

En conclusión, a troita debeu morrer de gastroenterite, debido a que as consecuencias desta enfermidade concordan coas que sufriu o peixe e ademáis o moco amarelo nas excrecións é unha das principais consecuencias desta enfermidade. Esta doencia foi causada por unha bacteria encontrada na tinción GRAM chamada Candidatus Arthromitus pois coincide coa atopada no interior da troita , orixinada polo estrés producido polo cambio de tanque días antes e pola temperatura da auga superior a 15ºC.

Información:

https://en.wikipedia.org/wiki/Candidatus_Arthromitus

 

 

CASO 4 O GRIFÓN COPO-G7SX

 COPO O GRIFÓN

Explicación do caso:

Copo é un grifón de 5 anos e traballa para a Umidade Canina de Busca e Rescate de Protección Civil de Castro de Grelos. Tras a operación de busca dun veciño, Copo tiña unhas pequenas feridas nun costado e unha mancha vermella no beizo. Pasada unha semana o can perdeu o apetito, estaba moi apático, vomitaba e as suas feces eran negras. Durante o recoñecemento clinico, atopáronselle dúas carrachas por detrás das orellas. Un frotis sanguíneo permitiu diagnosticar a súa enfermudade.

Presentación das hipóteses:

Coa información obtida durante o recoñecemento clínico dedúcese que o vector da enfermidade foi unha carrahca, un parásito hematófago. Tendo en conta esto e os síntomas do animal obtemos as seguintes hipóteses:

Hipótese 1, Erlichiosis canina:

A erlichiosis é unha das principais enfermidades transmitidas pola carracha, causada pola bacteria Ehrlichia canis, e presenta unha sintomatoloxía coincidente en gran porcentaxe cos que presenta o animal;

-Cambios no estado de ánimo, o can preséntase apático.

-Pérdida de apetito.

-Cuadros de anemia hemolítica. Acheganse dúas imaxes, á dereita sangue dun can sano e á esqueda unha imaxe da mostra sanguínea do noso caso, na que se aprecia esta falta de eritrocitos.

Debido á falta de evidencias suficientes para rexeitar ou verifical esta hipótese, deixamola aberta para comprobala máis tarde.

Hipótese 2, Babeiosis canina:

A babeiosis é unha enfermidade parasitaria provocada por protozoos do xénero Babesia canis que soe afectar especialmente a animais domésticos. Establecemos estas hipóteses debido á grande coincidencia de síntomas entre a sintomatoloxía da enfermidade e os síntomas que presenta  o animal;

 

-Anemia hemolítica. Acheganse dúas imaxes, á dereita sangue dun can sano e á esqueda unha imaxe da mostra sanguínea do noso caso, na que se aprecia esta falta de eritrocitos.

(aumento ocular 10, obxectivo 40)

-Depresión, o can preséntase apático.

-Vómitos.

-Hemorraxias, o can presenta unhas feridas nun costado. 

Neste caso observamos claramente os protozoos á hora de inspeccionar a mostra.

(Imaxe editada, aumento ocular 10, obxectivo 40)

Conclusións:

Tendo en conta tan só os síntomas e sen pararnos a inspeccionar debidamente a mostra achegada non podemos sacar unha conclusión clara sobre que hipótese verificar e cal rexeitar, pero unha vez examinamos o frotis sanguíneo obvervase claramente os protozoos causantes da enfermidade da babeiosis(hipótese 2). Por isto rematamos rexeitando a hipótese da erlichiosis canina, e concluímos a nosa investigación validando a nosa segunda hipótese, o can sufre de Babeiosis canina.

Webgrafía:

-https://www.trofeocaza.com/perros-de-caza/veterinaria/4-enfermedades-transmitidas-por-las-garrapatas-su-tratamiento-y-prevencion/

-https://urgenciesveterinaries.com/garrapatas-perros-transmision-enfermedades/

-https://en.wikipedia.org/wiki/Ehrlichiosis_(canine)

-http://axonveterinaria.net/web_axoncomunicacion/auxiliarveterinario/25/AV_25_Ehrlichiosis_canina.pdf

-https://www.redcanina.es/ehrlichiosis-canina/

-https://en.wikipedia.org/wiki/Babesiosis

-https://www.expertoanimal.com/babesiosis-canina-sintomas-contagio-y-prevencion-23427.html

-https://clinicacanis.com/babesiosis-canina-una-vieja-conocida/

Proba de diagnóstico rápido

 PROBA DE DIAGNÓSTICO RÁPIDO

Unha proba de diagnóstico rápido, tamén chamado frotis sanguíneo é unha técnica científica basada na extensión de sangue sobre un portaobxectos co fin de separar o máximo posíbel os microorganismos para así ao vela no microscopio poder conseguir unha imaxe nítida

- Material necesario

- Luvas

- Portaobxectos

- Xeringa con agulla

- Microscopio

- Frasco lavador

- Tres panópticos

Pasos dun frotis sanguíneo

1) Primeiro collemos unha mostra de sangue da troita desde a vea caudal, situada por debaixo da liña lateral usando unha xeringa a que previamente lle colocaremos unha agulla. Baixamos a agulla ata unha zona na que fai un pouco máis de resistencia e extraemos sangue.

Esta imaxe fotografiada en clase móstranos o proceso de extracción de sangue

2) Depositamos unha gota de sangue no portaobxectos, logo arrastramos con outro portaobxectos o sangue ata un extremo e para rematar estendemos o sangue sobre todo o portaobxectos.

Imaxe de internet que amosa a técnica con debuxos.

2.1) Colocamos unha gota de sangue

2.2) Estendemos o sangue polo portaobxectos

3) Tinguimos a mostra usando panóptico seguindo o seguinte orde: Primeiro o panóptico azul claro, segundo o panóptico rosa e por último o panóptico azul escuro. Por último usamos un frasco lavador para eliminar a tinta sobrante.

4) Observamos as mostras no microscopio

Nesta imaxe ( obxectivo x10) tomada no laboratorio pódense apreciar as células sanguíneas

Nesta fotografía ( obxectivo x40) tomada no laboratorio xa se poden apreciar ben as células sanguíneas e os seus núcleos.

ℙℝ𝕆𝔹𝔸 𝔻𝔼 𝔻𝕀𝔸𝔾ℕ𝕆́𝕊𝕋𝕀ℂ𝕆 ℝ𝔸́ℙ𝕀𝔻𝕆

➜ DEFINICIÓN DE FROTIS SANGUÍNEO

O frotis sanguíneo é unha técnica científica que consiste na extensión dunha gota de sangue sobre a superficie dun portaobxetos ou cubreobxetos co fin de analizala posteriormente ao microscopio. 

➜ MATERIAL NECESARIO PARA O FROTIS SANGUÍNEO

-Unhas luvas (para todos os pasos).

-Portaobxetos para colocar a mostra de sangue. 

-Microscopio óptico para ver a mostra. 

-Frasco lavador. 

-Xeringa con agulla. 

-Tres panópticos.

➜ PROCEDEMENTO DO FROTIS SANGUÍNEO

O frotis sanguíneo lévase a cabo nos seguintes pasos:

1)En primeiro lugar collemos unha mostra de sangue da troita desde a vea caudal, situada por debaixo da liña lateral usando unha xeringa a que previamente lle colocaremos unha agulla. Intentaremos extraer a sangue as veces que sexan necesarias ata que o consigamos. 

▶ Esta imaxe amosa o material necesario para levar a cabo o primeiro paso.

↳(1a) Imaxe que amosa o proceso de extracción de sangue.

2)Como segundo paso depositamos unha gota de sangue nun dos lados do portaobxetos e extendémola sobre este con moito coidado.

-Esquema do procedemento a realizar:

-Material necesario para realizar o segundo paso:

↳(2a) Primeiro colocamos a gota se sangue nun lado do portaobxectos rápidamente para evitar que se seque.

↳(2b)Despois extendemos a sangue polo portaobxetos empregando outro portaobxetos.

3)Posteriormente tinguimos a mostra usando panóptico na seguite orde: panóptico rápido 1, panóptico rápido 2 e panóptico rápido 3. Seguido de esto, usamos un frasco lavador para eliminar o exceso de tinta sobrante. Rociamos con auga ata que a mostra deixe de soltar tinta.

▶ Nesta imaxe móstrase o material necesario para realizar o segundo paso:

▶Nesta imaxe amósase a orde na que se aplicaron os panópticos á mostra.

4) Como último paso deixamos secar a preparción e, unha vez seca, observámola usando o microscopio.

▶ Imaxes sacadas en laboratorio das mostras:

↳ Obxetivo x10: absérvase unha vista das células sanguíneas e pódese apreciar o plasma sanguíneo.

↳ Obxetivo x40: obsérvase de forma perfecta e definida as células sanguíneas e os seus núcleos.